Του Αποστόλη Χαλικιόπουλου

16 Σεπτεμβρίου 2003: Φεύγει από την ζωή, αδικημένος και λησμονημένος από τους πάντες, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κυρός Προκόπιος.

Ο αείδημος ιεράρχης, κατά κόσμον Δημήτριος Μενούτης, γεννήθηκε εν έτει 1917, στο Γύθειο Λακωνίας. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1945, ενώ το 1950, απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1954 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Διετέλεσε Πρωθιερεύς του τότε Βασιλικού Ναυτικού επί δεκαετία. Μητροπολίτης Κεφαλληνίας χειροτονήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1965, και παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου 1982.

Από όσους τόν έζησαν, γίνεται λόγος για έναν καλοπροαίρετο και άκακο ιεράρχη, επί των ημερών του οποίου οι εκκλησίες του νησιού έσφιζαν από πιστούς. Δυστυχώς όμως, η άκρα ευσυνειδησία του και το αδιάφθορον της διοικήσεώς του, τόν έκαναν στόχο των επιτήδειων πολιτικάντηδων της εποχής (1979), και μιας διεφθαρμένης μερίδας του τοπικού κλήρου. Το άδολον του χαρακτήρος του, δέν τού επέτρεψε να προφυλαχθεί από τις επιβουλές των. Έτσι, όταν αυτοί βρήκαν την ευκαιρία, κατάφεραν να στήσουν μια αισχρή πλεκτάνη με ανήκουστες κατηγορίες, και να ξεσηκώσουν έναν όχλο ηλιθίων εναντίον του, απαιτώντας και τελικά επιτυγχάνοντας, την άδικη και αυθαίρετη εκθρόνισή του.

Τα όσα τότε διαδραματίσθηκαν στην Κεφαλονιά, αποτελούν ΟΝΕΙΔΟΣ για την υπόσταση της εκκλησίας και της κοινωνίας μας. Τα «τσακάλια» που τόν διαδέχθηκαν, φρόντισαν να επιδοθούν ανενόχλητα στην εκτεταμένη λεηλασία και διαπόμπευση των όσων μέχρι τότε είχαν οικοδομηθεί, χωρίς βέβαια, να διωχθούν ποτέ και από κανέναν. Η εκκλησιαστική ζωή εν Κεφαλληνία, δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια…

Οι γενεές που ακολούθησαν, όλοι εμείς οι νεότεροι, διαπαιδαγωγηθήκαμε μέσα στο μίσος, την απάτη και το ψέμα, για τον δήθεν «ιερόσυλο» και «διεφθαρμένο» δεσπότη. Όση λάσπη, όμως, και αν εκτοξεύεται, η ιστορική αλήθεια παραμένει μία, και είναι οφθαλμοφανής σε όποιον διαθέτει την απαιτούμενη αντικειμενικότητα και την στοιχειώδη νοημοσύνη…